Σήμερα η κυρά Βασίλαιν έφτιαξε για τον Αη-βασίλη κορμό....ενώ το καραβάκι μας ,ταξίδεψε μέχρι τη Λευκάδα..και μας έμαθε το έθιμο του πορτοκαλιού
Στη χώρα έβγαιναν για τα κάλαντα την παραμονή. Ένας απ’ την παρέα βαστούσε στο χέρι του ένα πιατέλο μ’ ένα πορτοκάλι στη μέση και κάνοντας τον αρχηγό, χτυπούσε αυτός την πόρτα, ρωτώντας: «να τα πούμε;». Και το έθιμο των Φώτων: Τα πορτοκάλια Με την τρίτη κατάδυση του Σταυρού, όλοι βουτάνε στη θάλασσα δυο-τρία πορτοκάλια δεμένα από ένα σπάγκο. Ύστερα τα παίρνουν στο σπίτι τους για ευλογία και ένα από αυτά μένει για έναν ολόκληρο χρόνο στα «΄κονίσματα» του σπιτιού, χωρίς να μουχλιάζει. Μαζεύει από την πολυκαιρία , αλλά δεν μουχλιάζει. Τα πορτοκάλια αυτά όταν έχει φουρτούνα, τα ρίχνουν στη θάλασσα για να ηρεμεί. Επίσης, πριν την τελετή της κατάδυσης του Τ. Σταυρού ρίχνουν στη θάλασσα τα παλιά πορτοκάλια. Πρόκειται για έθιμο – κατάλοιπο της Ενετοκρατίας. Τότε, σύμφωνα με την παράδοση, τελούσαν τον καθιερωμένο Αγιασμό στη «Μεγάλη Βρύση» (υδραγωγείο της πόλης), κοντά στο Ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Σ΄ αυτήν την περιοχή υπήρχαν τα γεμάτα εσπεριδοειδή «Περιβόλια», κτήματα των πλουσίων γαιοκτημόνων. Σε αυτά οι πορτοκαλιές καλλιεργούνταν κατά προτεραιότητα. Οι ευγενείς, λοιπόν θα είχαν μάλλον την πρώτη θέση πάνω στην εξέδρα, δίπλα στον επίσκοπο και αυτοί θα καθιέρωναν το έθιμο των πορτοκαλιών, για να ευλογηθεί η παραγωγή τους.
Τις πληροφορίες πήραμε από εδώ:
στο εργαστήρι μας όμως οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ....και να οι νέες μας δημιουργίες
γούρια από πηλό
τα μικρά ξωτικά
και διακοσμητικά από πηλό
Στη χώρα έβγαιναν για τα κάλαντα την παραμονή. Ένας απ’ την παρέα βαστούσε στο χέρι του ένα πιατέλο μ’ ένα πορτοκάλι στη μέση και κάνοντας τον αρχηγό, χτυπούσε αυτός την πόρτα, ρωτώντας: «να τα πούμε;». Και το έθιμο των Φώτων: Τα πορτοκάλια Με την τρίτη κατάδυση του Σταυρού, όλοι βουτάνε στη θάλασσα δυο-τρία πορτοκάλια δεμένα από ένα σπάγκο. Ύστερα τα παίρνουν στο σπίτι τους για ευλογία και ένα από αυτά μένει για έναν ολόκληρο χρόνο στα «΄κονίσματα» του σπιτιού, χωρίς να μουχλιάζει. Μαζεύει από την πολυκαιρία , αλλά δεν μουχλιάζει. Τα πορτοκάλια αυτά όταν έχει φουρτούνα, τα ρίχνουν στη θάλασσα για να ηρεμεί. Επίσης, πριν την τελετή της κατάδυσης του Τ. Σταυρού ρίχνουν στη θάλασσα τα παλιά πορτοκάλια. Πρόκειται για έθιμο – κατάλοιπο της Ενετοκρατίας. Τότε, σύμφωνα με την παράδοση, τελούσαν τον καθιερωμένο Αγιασμό στη «Μεγάλη Βρύση» (υδραγωγείο της πόλης), κοντά στο Ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Σ΄ αυτήν την περιοχή υπήρχαν τα γεμάτα εσπεριδοειδή «Περιβόλια», κτήματα των πλουσίων γαιοκτημόνων. Σε αυτά οι πορτοκαλιές καλλιεργούνταν κατά προτεραιότητα. Οι ευγενείς, λοιπόν θα είχαν μάλλον την πρώτη θέση πάνω στην εξέδρα, δίπλα στον επίσκοπο και αυτοί θα καθιέρωναν το έθιμο των πορτοκαλιών, για να ευλογηθεί η παραγωγή τους.
Τις πληροφορίες πήραμε από εδώ:
στο εργαστήρι μας όμως οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ....και να οι νέες μας δημιουργίες
γούρια από πηλό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου